ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

Μέσο ελέγχου και «βαλβίδα ασφαλείας» για τη διαιώνιση τής κυριαρχίας των εξουσιαστών Ο φορέας τού συνδικαλιστικού πνεύματος έχει εξ ορισμού αποδεχθεί την υλική εξάρτησή του από τον εργοδότη του -κράτος ή ιδιώτη- και δεν αποσκοπεί στην απόκτηση παραγωγικής αυτεξουσιότητας. Συνδικαλίζεται με μοναδικό σκοπό να βελτιώσει οπωσδήποτε μέσα στα πλαίσια τής οικονομικής του εξαλλοτρίωσης τις υλικές παροχές, που τού παραχωρεί κάποιο -απαραίτητα- αφεντικό. Συνδικαλιστική δράση, που επιδιώκει την αποτίναξη τής υλικής υποδούλωσης τού ατόμου από τους πάτρωνές του και την αποκατάσταση τής παραγωγικής του ελευθερίας και αυτενέργειας είναι εντελώς ασυμβίβαστη προς την έννοια τού συνδικαλισμού. Ο όρος «συνδικαλιστικές ελευθερίες» αποτελεί σχήμα οξύμωρο και στερείται περιεχομένου, εφ΄ όσον όχι μόνον δεν έχει σχέση με την ελευθερία των ατόμων, αλλά αντίθετα προϋποθέτει την οικονομική δουλεία τους. Επομένως, ο συνδικαλισμός προϋποθέτει τη δογματική διάκριση των ανθρώπων σε παραγωγικά ελεύθερους και σε π

Λόρδος Βύρων: Περιφρονώ τη φυλή των Ελλήνων Ο λόρδος Μπάιρον με κόκκινα παπούτσια και φουστανέλλα σε αδελφίστικη νωχελική πόζα. Λόρδος Βύρων: Πώς έλαμψε διά τής απραγίας του και τον θαυμάσαμε γι αυτό: « Η περίπτωση τού λόρδου Βύρωνα είναι μια άλλη απόδειξη τής ομαδικής παράνοιας, που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει ακόμη τους νεοέλληνες από την Επανάσταση μέχρι τις ημέρες μας. Πρόκειται για μια ομαδική αυθυποβολή σε ό,τι εκάστοτε "γυαλίζει", που το λατρεύουν, το μυθοποιούν, το αναγάγουν σε ένα είδος φετίχ και το προσκυνούν. Μόνο με καθαρά ψυχιατρικούς και ψυχολογικούς όρους μπορεί να ερμηνευθεί η στάση αυτή του πλήθους, ή σωστότερα τής πλειοψηφίας τού πλήθους... » Δεν χρειάστηκαν να περάσουν περισσότερο από τρεις μήνες και δέκα ημέρες παραμονής τού Βύρωνα στο Μεσολόγγι, για να δημιουργηθεί ο αστερισμός του. Όσο, όμως, και αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω, γιατί ο Άγγλος αυτός ευπατρίδης, που ήρθε στην Ελλάδα και έμεινε μόνο τρεις μήνες, ηρωοποιήθηκε κα

              Καυχώμαστε και υπερηφανευόμαστε ότι η Ελλάδα είναι η Χώρα που γέννησε την Δημοκρατία. Και αυτό είναι αλήθεια. Όμως, στην αρχαία Ελλάδα παρά τα κάποια τρωτά της η δημοκρατία τηρούσε απαρέγκλιτα τις θεμελιώδεις αρχές ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Λειτουργούσε με ευλάβεια η λογοδοσία και όποιος παρέβαινε τους νόμους ετιμωρείτο, όσο ψηλά και αν ευρίσκετο, όποια υψηλή θέση κι αν κατείχε . Κλασικό παράδειγμα έχουμε την περίπτωση του Μιλτιάδη του ένδοξου νικητή του Μαραθώνα το 490 π.Χ. Το 489 οδηγήθηκε σε δίκη επειδή δεν μπόρεσε να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει στο δήμο, να νικήσει δηλαδή τους Πάριους, οι οποίοι ήταν σύμμαχοι των Περσών. Ο Ξάνθιππος, ο πατέρας του Περικλή, ήταν κατήγορος στην δίκη εκείνη και είχε προτείνει να τον ρίξουν στο βάραθρο. Μετά από επέμβαση του επιστάτη των πρυτάνεων σώθηκε, αλλά καταδικάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 50 τάλαντα. Στο μεταξύ ο Μιλτιάδης πέθανε από τα τραύματα από τον πόλεμο στην Πάρο το 489 π.Χ. Ο γιος του

Εάν οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν ήταν μάστορες στην επιβολή και την είσπραξη φόρων, σήμερα ίσως να μην υπήρχε ο Παρθενώνας. Υπερβολή; Κι όμως, χάρη στο χαράτσι που πλήρωναν οι άλλες πόλεις κατά την Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία -ειδικότερα από το 454 π.Χ., το ένα εξηκοστό του ετήσιου φόρου πήγαινε υπέρ της…   θεάς Αθηνάς   – ο Περικλής εξοικονόμησε τα χρήματα για να χτιστεί ο περίφημος ναός. Πριν από 2.500 χρόνια τα κρατικά ταμεία της Αθήνας ήταν γεμάτα, χωρίς τη βοήθεια των οικονομολόγων του Χάρβαρντ. Η οικονομική κρίση ήταν άγνωστη λέξη και το πλεόνασμα έφτανε σε πολύ μεγάλο ύψος. Και τότε όμως, χωρίς την πίεση των Ευρωπαίων εταίρων, έμπαιναν φόροι με διάφορες ονομασίες, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι, για δημόσια έργα, για στρατιωτικό εξοπλισμό, κ.λπ. Ουδείς διέφευγε. Πλήρωναν οι έχοντες και κατέχοντες, πλήρωναν όμως και οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή, πλήρωναν και οι ιερόδουλες! Οι αρχαίοι φόροι έμπαιναν με την έγκριση της Βουλής. Οσο για τη διαφάνεια, τα ονόματα όσων πλήρωναν αναγ