Το Άουσβιτς του αρχαίου Ελληνικού κόσμου “Σκυθόπολις”

Γράφει η Ροδάνθη Κουμή

Είναι ένα πολύ ο λεπτό ζήτημα το να ακουμπήσεις το βάθος των θρησκειών όλου του κόσμου. Είναι ένα ζήτημα που θέλει πολύ σκέψη, προσοχή και σεβασμό.

Μελετώντας με συνέπεια τις θρησκείες του κόσμου διακρίνω ότι έχουν αρκετά κοινά μεταξύ τους αλλά και αρκετές ασάφειες. Το σίγουρο είναι πως οι περισσότερες στην ανάγκη τους να εξαπλωθούν και να προσυτιλίσουν όσο περισσότερο ανθρώπους μπορούσαν χρησιμοποίησαν κυρίως την βία .

Πιο συγκεκριμένα όσο αφορά την δική μας θρησκεία τον Χριστιανισμό λίγοι είναι εκείνοι που ξέρουν για το πρώτο «Άουσβιτς» της Xριστιανοσύνης τη Σκυθόπολις. Ποια όμως και τι ήταν η Σκυθόπολις το περιγράφει ο Εμμανουήλ Ροΐδης στην Πάπισσα Ιωάννα:

«Κατά τας αρχάς του Μεσαίωνος επί Ουάλεντος, Ουαλεντινιανού και Θεοδοσίου συνεστήθη εν Ανατολή αληθής «Ιερά Εξέτασις», ής αι θηριωδίαι, αι καταπιέσεις και αι σφαγαί δεν έχουσι τι να φθονήσωσιν εις τους Ιεροδικαστάς της Ισπανίας, οίτινες άτομα μόνον κατεδίωκον επί κακοδοξία, ενώ οι Ορθόδοξοι «σωφρονισταί» της Ανατολής προυτίθεντο να εξαλείψωσιν αθρόους από του προσώπου της γης πάντας τους ελληνίζοντας ή φιλοσοφούντας.

Τα περί τούτων χωρία των συγχρόνων ιστορικών εξαλείφουσι παν ίχνος αμφιβολίας, διεγείροντα αγανάκτησιν και φρίκην κατά των ελθόντων «βαλείν μάχαιραν και ουχί ειρήνην».

Στην αρχαία αυτή πόλη του δυτικού Ισραήλ λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταστροφής συνειδήσεων, το πρώτο «Άουσβιτς» της Ιστορίας.

Για δύο δεκαετίες, καθ” όλη τη διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου απ” τον Κωνστάντιο το Β” δευτερότοκο γιο του Κωνσταντίνου, η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης και βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων, όλων όσων αρνήθηκαν να ασπασθούν το δόγμα του χριστιανισμού.

Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που συστηματικώς απεκρύπτετο πάντοτε και εξακολουθεί να αποκρύπτεται μέχρι και σήμερα, το διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, στο 19ο βιβλίο του έργου του «Rerum Gestarum Libri XXXI».

Μοναδική προηγηθείσα της παρούσης αναφορά στα περιγραφόμενα απ” τον Αμμιανό γεγονότα της Σκυθόπολης είναι και εκείνη του Εμμανουήλ Ροΐδη.

Οργανωτής της συγκέντρωσης βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων ήταν ένας επίσκοπος.Το σφαγείον της Σκυθόπολης υπήρξε επινόηση του επισκόπου Αλεξάνδρειας Γεώργιου.

Σύμφωνα με τον Αμμιανό:

Ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα.

Είχε δε μάλιστα ανέλθει στον επισκοπικό θώκο εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους.

Όμως οι Έλληνες ήσαν ακόμη η πλειοψηφία των υπηκόων της αυτοκρατορίας, κατείχαν όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις των ρωμαϊκών επαρχιών και σκοπός του Γεώργιου ήταν η καθολική τους εξόντωση, η γενοκτονία, καθώς εστέκοντο, ως αρνητές τους χριστιανισμού, εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, που δεν ήσαν άλλα απ” την απόλυτη επικράτηση του δόγματος στην Ανατολή.

Με πανουργία λοιπόν προσφέρθηκε να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή του αυτοκράτορος, ζητώντας απ” αυτόν τη συνδρομή του, για να καταπνίγει οποιαδήποτε συνωμοσία εξυφαίνετο τάχα εναντίον του.

Ο Κωνσταντίνος δέχθηκε και απέστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της Αυλής Παύλο, έναν επίσης επαγγελματία εξολοθρευτή, περιβόητο για τη σκληρότητά του, αποκαλούμενο και «Τάρταρο».

Αυτός και ο Γεώργιος σε συνεργασία οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης, μια πόλη της Παλαιστίνης που έμοιαζε για δύο λόγους η πλέον κατάλληλη από οποιαδήποτε άλλη,επειδή ήταν απομονωμένη και κυρίως ευρίσκετο μεταξύ Αντιοχείας και Αλεξάνδρειας, από τις οποίες προέρχεται ο μεγαλύτερος αριθμός των κατηγορουμένων.

Οι κατηγορίες «επί εσχάτη προδοσία» σταδιακά άρχισαν να απαγγέλλονται χωρίς προσχήματα εναντίον όλων των Ελλήνων.

Εχαρακτηρίζοντο ως υπονομευτές του αυτοκράτορος, σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν καταστρώσει κράτος και εκκλησία, με εκτελεστές τον Παύλο και τον Γεώργιο.

Στην τρίτη φάση του σχεδίου, απροκάλυπτα πλέον οδηγούνταν στη Σκυθόπολη όλοι όσοι συλλαμβάνονταν επ’αυτοφόρω να συνεχίζουν να διατηρούν κάποια στοιχεία της παράδοσής τους.

Έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλακτό κατά του ελώδους πυρετού ή άλλης ασθένειας, ή να κάθεται κοντά σε τάφο (ειδωλολατρικό), για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί.Θύματα απ” όλο τον Ελληνικό κόσμο.

Ο τόπος αυτός των βασανιστηρίων και του θανάτου πολύ γρήγορα έφτασε να δέχεται «άπιστους» όχι μόνο απ” την Ανατολή αλλά από κάθε μέρος της επικράτειας.Απ” όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολη.

Μερικοί απ” το βάρος των αλυσίδων και την ταλαιπωρία της φυλακής πέθαιναν πριν ακόμα δικαστούν.Ελάχιστοι που γλύτωσαν την εκτέλεση είτε διότι μεταγνώμησαν είτε διότι με θάρρος και ψυχικό σθένος απέδειξαν την αθωότητά τους, οδηγήθηκαν στην εξορία και κατασχέθηκαν οι περιουσίες τους.

Τα κοινόβια των χριστιανών της εποχής ετρέφοντο αποκλειστικά από αυτές τις κατασχέσεις. Μ” αυτές τις «επιεικείς» τιμωρίες γλύτωσαν ύστερα από βασανιστήρια τον θάνατο ορισμένοι επιφανείς άνδρες, όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος και μερικοί ακόμη.

Το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη, ώστε με μια κίνηση του κεφαλιού του, μ” ένα νεύμα του μόνο εξηρτάτο η ζωή όλων όσον περπατούσαν στη γη. Άγνωστο παραμένει το πότε τελικώς έκλεισαν τα σφαγεία της Σκυθόπολης.Το πιθανότερο είναι να καταργήθηκαν από τον Ιουλιανό το 361μχ.

Ο όλεθρος όμως και αφανισμός των πιο ζωντανών στοιχείων του Ελληνισμού ήταν πλέον γεγονός.Η Σκυθόπολις και τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη κατά τον 4ο μχ αιώνα, αποτελούν μεγάλο σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, του Ελληνικού πολιτισμού αλλά και ορόσημο μεγάλο στην πνευματική πορεία της ανθρωπότητας. Διότι αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο χριστιανισμός στον Ελληνιστικό κόσμο και την πραγματική αιτία που επήλθε ο Μεσαίωνας.

Αποκαλύπτουν επίσης, γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θεσμοθετούσαν την «επί ελληνισμώ» θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς καμμιά αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμμιά αντίσταση επήλθε και ο αφανισμός των πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον Αλάριχο σαράντα χρόνια αργότερα. Μεγάλος αριθμός Ελλήνων-και σίγουρα όλοι ήσαν υψηλού πνευματικού, ηθικού αλλά και οικονομικού επιπέδου-εξοντώθηκε.

Τους εναπομείναντες, ο τρόμος και ο πανικός τους οδήγησαν στο συμβιβασμό, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας».

Τα φώτα που πνεύματος έσβησαν σ” αυτούς τους καιρούς, η εξόντωση όμως των συνειδήσεων συνεχίζεται και σήμερα.

Η Ελλάδα ωστόσο, η ιδέα Ελλάδα, αποδεικνύεται ότι παρέμεινε και παραμένει αλώβητη, αλύγιστη και αληθινή.

Στέκεται ως Λόγος πάνω απ” το Παράλογο, ολοζώντανη ζει στο λογισμό των διαλεχτών, στην συνείδηση των ελεύθερων ανθρώπων.

Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων πήραν την ζωή 19.000.000+Ελλήνων από τα 20.000.000 .

Λιγότεροι από 1.000.000 επέζησαν εφ’ όσον μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς το χριστιανικό δόγμα , όπου η κύρια εντολή τότε ήταν :

Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου.
Κατά Λουκάν (ΙΘ’, 27) .