Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη...

Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια η Αλήθεια τόπο να σταθή για μια στιγμή δε θάβρη. 

 Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια. Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη κάθε σπαθί κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι στη λάσπη. 

 Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι. Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους, κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται. Χαρά στους χασομέρήδες! Χαρά στους Αρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. 

 Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι. 

 Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη! 

 Κωστής Παλαμάς... 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

" Πως βγήκε η φράση. το πούτσο κλαίγαν η ειναι για τον πούτσο..

Εικόνα
Όσο και αν μοιάζει απίστευτο ήταν υπαρκτό πρόσωπο, όμορφος και τον ήθελαν όλες οι γυναίκες για σύζυγό τους. Όσο μεγάλωνε, γινόταν ακόμα πιο όμορφος.  Ο Πούτσος έζησε το 427 π.Χ. ως το 347 π.Χ., και ήταν αρχαίος Έλληνας ανθοπώλης από την Αθήνα, ο οποίος έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία για την ομορφιά, την γοητεία και το ευγενές του χαρακτήρος του. Παρʼ όλο που υπήρξε φτωχός, ήταν ο πιο περιζήτητος γαμπρός τής αρχαίας Αθήνας και όλοι οι πατεράδες προόριζαν τις ομορφότερες κόρες τους για τον Πούτσο.  Εξ ού και η φράση: « Το κορίτσι αυτό είναι για τον Πούτσο ».  Όσο μεγάλωνε ο Πούτσος, οι γυναίκες τον λάτρευαν ακόμα περισσότερο.  Όταν περπατούσε στο δρόμο, υπήρχαν ασυγκράτητες γυναίκες, που τον φιλούσαν παντού, τον έγλυφαν, τον μύριζαν, τον χάιδευαν και τον έφτυναν. Όλες αυτές ήταν για τον Πούτσο.  Πραγματικά, ήταν αδύνατο να βγάλει κανείς τον Πούτσο από το μυαλό μιας γυναίκας.  Κι απʼ το 347 π.Χ, που πέθανε, κυκλοφορεί η φράση: « Τον Πούτσο κλαίγανε... ».
Διαβάστε περισσότερα

Κι αφού γεννήθηκες λόγω της καύλας, ζήσε και πέθανε με καύλα.

Εικόνα
Η καύλα είναι αγνή, καθολική και αναμάρτητος. Αγνή γιατί πηγάζει κατευθείαν από την ψυχή χωρίς να μπορούν να την τιθασεύσουν τα ανεριστικά φίλτρα του μυαλού.  Καθολική γιατί την νιώθει κάθε ον σε αυτή τη γη. Αναμάρτητος γιατί δε λαθεύει ποτέ, δεν αμφισβητείται και δεν παρεξηγείται: την καύλα πολλοί την περνούν για έρωτα, τον έρωτα δεν τον περνά για καύλα κανείς. Η καύλα είναι πανταχού παρούσα: στροβιλίζει το μυαλό σου και χορεύει με τα σώψυχά σου. Σε κάνει να περπατάς, να ονειρεύεσαι, να σκέφτεσαι και να δρας. Η καύλα σε ωθεί να ζεις. Η καύλα δεν είναι μόνο σεξουαλική· είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Η καύλα είναι ενθουσιασμός, μεράκι και δίψα για ζωή. Η καύλα είναι όρεξη, ελευθερία κι ευχαρίστηση. Η καύλα είναι δύναμη. Η καύλα είναι παρεξηγημένη. Έχει κατηγορηθεί ως φτηνή, ζωώδης και στιγμιαία.  Της φόρεσαν ψεύτικες φορεσιές ρομαντικών ιδεών, την έκαψαν στην πυρά, προσπάθησαν να την τιθασεύσουν με μαστίγια, μετάνοιες και ηθικοκοινωνικούς φραγμούς. Η καύλα, όμως, δεν
Διαβάστε περισσότερα

... και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω,

Εικόνα
Ου καταισχυνώ τα όπλα,  ουδ' εγκαταλείψω τον προστάτην ω αν στοίχω,  αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων,  και μόνος και μετά πολλών,  και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω,  πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι.  Και συνήσω των αεί κρινόντων,  και τοις θεσμοίς τοις ιδρυμένοις πείσομαι,  και ούς τινας άλλους ιδρύσεται το πλήθος εμφρόνως.  Και αν τις αναιρεί τους θεσμούς ή μη πείθηται ουκ επιτρέψω,  αμυνώ δε και μόνος και μετά πάντων.  Και τα ιερά τα πάτρια τιμήσω. 
Διαβάστε περισσότερα