ΜΟΝΑΔΑ 731 ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ...

Οι Κινέζοι κάνουν λόγο για αεροψεκασμούς αμάχων με τοξίνη αλλαντίασης, ενέσεις λύσσας και κίτρινου πυρετού, εγχειρήσεις σε αιχμαλώτους χωρίς αναισθητικό, μέχρι και μολύνσεις νεογέννητων με πανώλη... 

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1931 ξέσπασε ένας από τους αιματηρότερους πολέμους του 20ου αιώνα, ο Σινο-ιαπωνικός πόλεμος. Μέσα σε έξι μήνες οι Ιάπωνες κατέλαβαν τη βορειοανατολική Κίνα. 
Το 1932 μια ολιγάριθμη ομάδα Ιαπώνων επιστημόνων, με επικεφαλής τον νεαρό αξιωματικό Σίρο Ισίι, περιόδευσε στα νεοκατεκτημένα εδάφη αναζητώντας ένα χώρο για εγκατάσταση εργαστηριών βιολογικού πολέμου. 

Ο Ισίι, ένας αμοραλιστής δρ ιατρικής, με υψηλές διασυνδέσεις στην ιαπωνική κυβέρνηση, είχε καταφέρει να την πείσει, ότι τα βιολογικά όπλα θα χάριζαν τη νίκη στην Ιαπωνία. Τελικά το 1936, με εντολή του αυτοκράτορα Χιροχίτο, ιδρύθηκαν δύο εργαστήρια. 

Η Μονάδα 731 (στο Πινγκ Φανγκ) με την ονομασία: «Τμήμα πρόληψης επιδημιών και καθαρισμού υδάτων της Στρατιάς του Κουαντούγκ». Το δεύτερο εργαστήριο ονομάστηκε Μονάδα 100. Η επίσημη ονομασία της ήταν «Τμήμα πρόληψης της Στρατιάς του Κουαντούγκ». 

Πίσω απ’ αυτές τις ονομασίες κρυβόταν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα βιολογικών όπλων, το οποίο χρηματοδοτείτο αφειδώς από την ιαπωνική κυβέρνηση. Στις 4 Οκτωβρίου 1940 οι Ιάπωνες εξαπέλυσαν βακτηρίδια πανώλης, εναντίον κινεζικών στρατευμάτων στην περιοχή Τσενχιάνγκ.... 

Ο διαβόητος Σίρο Ισίι παραδέχθηκε τα πειράματα σε ανθρώπους... 

 άλλες τέσσερις βιολογικές επιθέσεις μέχρι τον Ιανουάριο του 1941, με πολύ φτωχά αποτελέσματα. Ο Ισίι βελτίωσε τις τακτικές του και οργάνωσε δύο νέες επιθέσεις, εναντίον αμάχων. 
Προκλήθηκαν όντως επιδημίες πανώλης, αν και ο αριθμός των θυμάτων παραμένει ανεξακρίβωτος. Μετά το τέλος του πολέμου τα αρχεία της Μονάδας 731 έπεσαν στα χέρια του Αμερικανικού Στρατού.... 
Ωστόσο, δεν δόθηκε στη δημοσιότητα το παραμικρό στοιχείο για βιολογικό πόλεμο. Αυτό ώθησε τους Ιάπωνες να αρνηθούν κάθε κατηγορία περί βιολογικών επιθέσεων. Οι Κινέζοι όμως κάνουν λόγο για αεροψεκασμούς αμάχων με τοξίνη αλλαντίασης, ενέσεις λύσσας και κίτρινου πυρετού, εγχειρήσεις σε αιχμαλώτους χωρίς αναισθητικό, μέχρι και μολύνσεις νεογέννητων με πανώλη. 

Στα παραπάνω συνηγορούν και μαρτυρίες Αμερικανών και Βρετανών αιχμαλώτων πολέμου. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Αμερικανοί συνέλαβαν 5.570 Ιάπωνες και τους παρέπεμψαν σε δίκη με την κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου. Ανάμεσά τους δεν υπήρχε ούτε ένας υπεύθυνος προγράμματος βιολογικού πολέμου. Ούτε καν κάποιος χαμηλόβαθμος τεχνικός. 

Οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει το δικό τους βιολογικό πρόγραμμα το 1942. Τρία χρόνια μετά, τα αντίστοιχα προγράμματα των Βρετανών και των Σοβιετικών φαίνονταν ότι παρουσίαζαν μεγαλύτερη εξέλιξη. Η συνεργασία με Ιάπωνες ειδικούς φάνταζε ως μοναδική ευκαιρία για τους Αμερικανούς ώστε να υπερκαλύψουν τη διαφορά με τους άσπονδούς συμμάχους τους. 

Από το 1940, στην περιοχή Χαρμπίν της Μαντζουρίας, λειτουργούσε η “Μονάδα Πρόληψης Επιδημιών και Παροχής Νερού”, γνωστή και ως “Μονάδα 731”. Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο Ιάπωνας Σίρο Ίσι, μικροβιολόγος και αξιωματικός του ιαπωνικού στρατού. 

Καθημερινά κατέφταναν φορτηγά που μετέφεραν “κούτσουρα”, όπως τα αποκαλούσαν οι εργαζόμενοι της μονάδας. Τα “κούτσουρα” μετάφερονταν σε ψάθινα στρώματα και καλύπτονταν με κουβέρτες. 

Αν τα παρατηρούσε κανείς από πιο κοντά, θα έβλεπε ότι οι κουβέρτες ήταν λερωμένες με αίμα και απ’ τα φορία, πολλές φορές εξείχαν ανθρώπινα μέλη. Τα “κούτσουρα” ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιούνταν από τους ερευνητές της μονάδας ως πειραματόζωα.... 

Βασικό πεδίο έρευνας των Ιαπώνων ήταν η μελέτη ασθενειών και η ταχύτητα με την οποία μπορούσαν να εξολοθρεύσουν ολόκληρους πληθυσμούς. Οι επιστήμονες μόλυναν τους αιχμαλώτους με ασθένειες για να δουν το ρυθμό επιδείνωσης της υγείας τους. 

Για να μην αλλοιωθούν τα όργανα από την αποσύνθεση,τα θύματα εγχειρίζονταν όσο ήταν ακόμα ζωντανοί. Οι εγχειρήσεις γίνονταν χωρίς αναισθησία, γιατί οι ουσίες θα επηρέασαν τη λειτουργία του οργανισμού. Ένας από τους ερευνητές της μονάδας, ο Γιόσιο Σινοζούκα, θυμάται ότι ένας γιατρός παρακολουθούσε προσεκτικά τον σφυγμό του ασθενή, ενώ ένας δεύτερος γιατρός περίμενε με το νυστέρι στο χέρι. 

                       Γιατροί ποζάρουν με τον ανθρώπο – «πειραματόζωο»

Η πρώτη τομή στον ξύπνιο ασθενή γινόταν μόνο αφού έδινε άδεια ο πρώτος γιατρός, γιατί υπήρχε κίνδυνος να καλυφθούν με το αίμα του ασθενή και να μολυνθούν οι ίδιοι.... 

Υπήρχε ολόκληρο τμήμα της μονάδας αφιερωμένο στη μελέτη των κρυοπαγημάτων. Οι επιστημονές εξέταζαν αν ο αποτελεσματικότερος τρόπος θανάτωσης ήταν το κρυοπάγημα ή η αφυδάτωση. 

Γι’ αυτό άφηναν αιχμαλώτους εκτεθειμένους στους παγωμένους χειμώνες της Μαντζουρίας, με θερμοκρασίες που έφταναν και τους -40 βαθμούς Κελσίου. 

Σε άλλο χώρο έδεναν αιχμαλώτους σε πασσάλους σε διάφορες αποστάσεις γύρω από μία βόμβα. Μετά την έκρηξη, όσοι είχαν επιζήσει, δέχονταν την ιατρική περίθαλψη των επιστημόνων, που έψαχναν θεραπεία για τους τραυματισμούς από βλήματα.... 

Η μονάδα 731 εφοδίασε ιαπωνικά αεροσκάφη με “βόμβες βακτηρίων”. Ήταν κεραμικές κατασκευές που ρίπτονταν από τα αεροπλάνα σε κατοικημένες περιοχές. Οι επιστήμονες, μόλυναν το νερό των γειτονικών περιοχών και έφτασαν στο σημείο να μοιράζουν γλυκά με άνθρακα σε ανυποψίαστα παιδιά. 

Από το 1939 μέχρι το 1942, εξοντώθηκαν ολόκληρα χωριά στις περιοχές γύρω από τη μονάδα 731. Οι Γιαπωνέζοι, ντυμένοι με προστατευτικές άσπρες στολές, επισκέπτονταν τα χωριά και εξέταζαν τους ασθενείς επιτόπου πριν πεθάνουν. Με τα μέσα και της γνώσεις της εποχής όμως, ήταν αδύνατον να απομονώσουν την ασθένεια, με αποτέλεσμα να αρρωστήσουν και να πεθάνουν περίπου 1.600 Ιάπωνες που εργάζονταν στη μονάδα. Η αθώωση Οι Ιάπωνες παραδόθηκαν στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945. 

Ο αυτοκράτορας Χιροχίτο έδωσε εντολή να καταστραφούν οποιαδήποτε στοιχεία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον της χώρας. Ανάμεσά τους ήταν και 400 Κινέζοι φυλακισμένοι, που εκτελέστηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη.... 

Όμως, ο Χιροχίτο άδικα ανησύχησε. Ο Σίρο Ισί ήρθε σε συμφωνία με τους Αμερικάνους για να εξασφαλίσει την ελευθερία του. Θα παρέδιδε στους Αμερικάνους τα στοχεία που είχαν συγκεντρώσει μετά από χρόνια ερευνών, με αντάλλαγμα την ασυλία του. 

Οι Αμερικάνοι που απειλούνταν από τους Σοβιετικούς στην ανατολή, ήθελαν να αναπτύξουν τα δικά τους βιοχημικά όπλα και οι έρευνες των Ιαπώνων θεωρήθηκαν πληροφορίες ανεκτίμητης αξίας. Έτσι δεν τιμωρήθηκε κανείς από τους επιστήμονες που δολοφόνησαν χιλιάδες αθώους. 

Ο Σίρο Ίσι πέθανε στις 9 Οκτωβρίου του 1959 σε ηλικία 67 ετών, χωρίς να περάσει ούτε μία μέρα στη φυλακή. 

                      Για τα εγκλήματα δεν πλήρωσε κανείς... 


Της Αθηνάς Τζίμα... Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός  ...