ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΣΕΛΙΚΓΑΔΕΣ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ..ΑΝΤΑΡΤΕΣ Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους της «Εθνικής Αντίστασης». Σε αυτή την φωτογραφία  αποτυπώνεται το γνωστό ημιηλίθιο ύφος -σήμα κατατεθέν- τού γραφικού Άρη Βελουχιώτη. Ο «μύθος» αν και καταγόταν από μορφωμένους αντιμοναρχικούς γονείς με πλούσια οικιακή βιβλιοθήκη δεν κατάφερε να βγάλει καν το γυμνάσιο.  Ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του Κ.Κ.Ε., ο Γιάννης Ιωαννίδης, στο βιβλίο του «Αναμνήσεις» αναφέρει, ότι ο Άρης Βελουχιώτης υπήρξε  μεταξύ άλλων και διακεκριμένος… πορτοφολάς. Το 1936 συλληφθείς από την αστυνομία  έκανε δήλωση μετανοίας και κατέδωσε όσους  ο ίδιος  είχε μέχρι τότε  μυήσει στο Κ.Κ.Ε. («ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και λύγισε», λέει ο Ιωαννίδης).  Παρ’ όλα αυτά ανήλθε στην ιεραρχία του Κ.Κ.Ε. με «βύσμα» τον Παναγιώτη Τζινιέρη (δάσκαλο από το Αίγιο, ο οποίος αργότερα δολοφονήθηκε από την εσωτερική αστυνομία του Κ.Κ.Ε., την γνωστή Ο.Π.Λ.Α., μαζί με εκατοντάδες άλλους, ως «διαφωνών»). Ο Ιωαννίδης αναφ

Η  Υπόθεση Μέρτεν , που συγκλόνισε την πολιτική ζωή της  Ελλάδας , βρισκόταν κατά διαστήματα στην επικαιρότητα, επί μία τετραετία και συγκεκριμένα από το  1957  μέχρι το  1960 . Η υπόθεση αφορούσε τον Μαξ Μέρτεν, αξιωματικό των  γερμανικών  κατοχικών δυνάμεων, ο οποίος κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου. την Ελλάδα ήλθε τον Απρίλιο του 1942, ένα χρόνο μετά τη γερμανική εισβολή, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, Μάισνερ, με τον οποίο και εγκαταστάθηκε στη  Θεσσαλονίκη  τη διετία  1942 - 1944 , όπου και ανέλαβε τη γενική εποπτεία της δίωξης των  Εβραίων  της  Μακεδονίας , σύμφωνα με την από 7 Ιουλίου 1942 σχετική διαταγή της Κομαντατούρ « περί μέτρων κατά των Εβραίων και των περιουσιών αυτών », αντικαθιστώντας σε πολλές των περιπτώσεων και τον ανώτερο στρατιωτικό διοικητή Μακεδονίας και Αιγαίου. Θεωρούνταν ο κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, διατάσσοντας τη μεταφορά περίπου 45.000 ατόμων στο  στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς , καθώς και την ευθύνη

«Δυστυχώς οι δυο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές». (Η φιλοτουρκική δήλωση του Πατριάρχη, έγινε μια μόλις βδομάδα πριν την ενθρόνισή του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στις 2 Νοεμβρίου του 1991 και δημοσιεύτηκε από τις εφημερίδες Αυριανή και Ελεύθερη ώρα – 30 Οκτωβρίου 1991). Ο εικονιζόμενος αξιωματικός του ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ στρατού, είναι ο τότε ιεροδιάκονος Βαρθολομαίος Αρχώντης, νυν Οικουμενικός Πατριάρχης. Λόγια του Βαρθολομαίου υπέρ Τούρκων: «Δυστυχώς οι 2 λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές.» . Οι Τούρκοι δεν δίδουν εύκολα τα στρατιωτικά αξιώματα εάν δεν είναι βέβαιο ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους! Εάν δεν είναι Τούρκος υπήκοος, διερωτώμεθα: είναι Έλληνας ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ή Τούρκος;

Οι Κινέζοι κάνουν λόγο για αεροψεκασμούς αμάχων με τοξίνη αλλαντίασης, ενέσεις λύσσας και κίτρινου πυρετού, εγχειρήσεις σε αιχμαλώτους χωρίς αναισθητικό, μέχρι και μολύνσεις νεογέννητων με πανώλη...  Στις 18 Σεπτεμβρίου 1931 ξέσπασε ένας από τους αιματηρότερους πολέμους του 20ου αιώνα, ο Σινο-ιαπωνικός πόλεμος. Μέσα σε έξι μήνες οι Ιάπωνες κατέλαβαν τη βορειοανατολική Κίνα.  Το 1932 μια ολιγάριθμη ομάδα Ιαπώνων επιστημόνων, με επικεφαλής τον νεαρό αξιωματικό Σίρο Ισίι, περιόδευσε στα νεοκατεκτημένα εδάφη αναζητώντας ένα χώρο για εγκατάσταση εργαστηριών βιολογικού πολέμου.  Ο Ισίι, ένας αμοραλιστής δρ ιατρικής, με υψηλές διασυνδέσεις στην ιαπωνική κυβέρνηση, είχε καταφέρει να την πείσει, ότι τα βιολογικά όπλα θα χάριζαν τη νίκη στην Ιαπωνία. Τελικά το 1936, με εντολή του αυτοκράτορα Χιροχίτο, ιδρύθηκαν δύο εργαστήρια.  Η Μονάδα 731 (στο Πινγκ Φανγκ) με την ονομασία: «Τμήμα πρόληψης επιδημιών και καθαρισμού υδάτων της Στρατιάς του Κουαντούγκ». Το δεύτερο εργαστήριο ονομάστηκε

Στην πολυτάραχη ιστορία του βυζαντινού κράτους είναι πολλές οι μορφές που εξάπτουν την περιέργεια του απλού αναγνώστη και κεντρίζουν το ενδιαφέρον των μελετητών με την αμφιλεγόμενη προσωπικότητά τους. Μια απ’ αυτές είναι η αυτοκράτειρα Θεοδώρα (503(;) – 547/48), σύζυγος του Ιουστινιανού Α’.  Η Θεοδώρα ξεκίνησε από πολύ χαμηλά, από τον ιππόδρομο του 6ου αιώνα, ένα περιβάλλον στο οποίο μόνιμη μέριμνα αποτελούσε η επιβίωση. Το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο όσων εργάζονταν σ’ αυτόν, ανάγκαζε τους ανθρώπους να ασχολούνται με ευκαιριακά επαγγέλματα και να κατοικούν σε τρώγλες.  Η φθηνή ψυχαγωγία και διασκέδαση ήταν κομμάτι του υποκόσμου της Κωνσταντινούπολης. Θεοδώρα η ηθοποιός Η Θεοδώρα αναγκάστηκε από πολύ μικρή να εμφανιστεί στη σκηνή του θεάτρου ως ηθοποιός, γεγονός που καταδίκαζαν η Εκκλησία και η κοινωνία, αφού στο Βυζάντιο οι γυναίκες του θεάτρου έφεραν το στίγμα του εξευτελισμού και της ανηθικότητας.  Μετά από πολλές περιπέτειες και ταξίδια σε διάφορες περιοχές του ρωμαϊ